axix

bi yere kadar haytın çekilirliği sen kalırsın bir başına aynı arnavut kaldırılarıın arasında akan yağmur suyu gibi gibi süzülürsün yolarda için Ara güler in Siyah beyaz istanbulu gibidir "acı-hüzün-yalnızlık" şizofrenin başlangıc noktasıda burdan itibarendir  ruhunu hızla kemirir yaşadıkların paranoyolar ardı ardına labirentler kabuslar kaoslar... Ne gariptir  Birini anlatmak icin, birini tanimlamak icin, birinin kim oldugunu cizebilmek icin sözcukleri kullaniyoruz

Eger, hayatinizin herhangi bir an'ina gidip orada sonsuza dek kalacaksiniz deseler yalnizca iki seyden birini secmek isterdim. Biri, o cocuklugun bahcesindeki agacin dalina asili salincakta sallanirken... oteki, bütün hayatim boyunca en cok sevdigim adamla opüstügüm ilk gün... Herkes asik olmanin ortak dilini bulup yazmaya calisiyordu. Ama aslinda bu kadar basitti iste: Birini optügünde salincakta sallanir gibi hissediyorsan asiksin...

bu aralar boyleyim gereksz isler pesindeyim ne fotograf nede onlar uzerinde oynamalar yapıyoum isi gucude bıraktım dusununuyorum basladıgım yeremı donmekteyim? cunku farkettımki 4 sene onceki ruh halindeyim gercı foto cok cektım bu aralar onlardada kafam fazla iyidi neye benzedıklerınıde bilmemekteyim hatta bunları yazarkende tam olarak ayıkmıyım deilmiyim hersey oldugundan fazla yapay...